“ ipleri koptu kuklanýn bu þehir daha da baðlamaz beni aðlayan gazeller yazsa da adýma dönmem asla geri ” diyecektim, diyemedim…
kalbini örselenmiþ gördüm çünkü uzaktan mah/m/ur bir bulut gibiydi. gözlerini görmeden geçmezdi merhametsizdi zaten dudaklarýmdaki ayaz. iki kaþýnýn ortasýnda mim gibi duruyordu sevda sözleri naif bir þiiri sarýyordu sanki belinden. her biri damla damla a/þ/ktý yüreðime kimseler görmeden.
songül doðan
Sosyal Medyada Paylaşın:
ss_berceste Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.