Her gece ben hassas gölgemin takipçisi olurum Sensiz gezen gölgemin, Yaramaz bir çocuk gibi Ardýný kurcalar dururum.
Feryatlarý koparan dizelerimin sonsuzluðunda Belki de uslanmazlýðýmdýr sonum Hayranlýðýmdýr sana olan sevdam Sen ki; Ey sevdasýna yandýðým Umarsýzlýðýn böylesine vurmak zorunda mýydý? Yalanlarýnýn sabahýna varmadan, Gitmeyi ne zaman gözettin?
Sana büyüttüðüm hayaller Aklýmda depreþir zamansýz Taþýr mýsýn ki beni böyle yüreðinde Büyülü bir sancak gibi Yokluðun anlamsýz dayanýlmaz
Sen gecelerime doðan güneþ Etrafýma saçýlan inci tanesi Mavisine yandýðým Kýrmýzýsýna kandýðým Sen!
Doðar mýsýn þehrime inat Þehrime inat doðan aya raðmen Bir sen koksan bu þehrin güllerine inat Ben sensiz geceleri bulutlara nem katar Selamý selamlara katar giderim Hiç bir þey acýtamaz benliðimi Yokluðunun yüklediði anlam kadar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yeliz Demiryurek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.