*Hamaset
Bir ahlâkýmýz vardý, ecdâdýmýzdan kalan!
Öyle ufaladýk ki, gözle görünmez oldu.
Hamâsettir diyerek hepsini ettik talan,
Akýllar firar etti, fikir barýnmaz oldu...
Ar/ý tellâla verdik, nâmusu arar olduk!
Bu ne geniþlik yâ Rab, billâhi harar olduk.
Kafalar doldu iblis, fitneler kurar olduk,
Artýk milletin beyni, þerre erinmez oldu...
Bir nebze kibar olsan: ’Ýncelip kopma’ dendi!
Kahraman ecdât desen, hamâset yapma dendi!
Birazcýk Yunus’ laþsak...Tevile sapma dendi!
Öyle ete kemiðe, kimse bürünmez oldu...
Millet ne, milliyet ne, hiç konuþamaz olduk?
Öz yurdumuzda garip, buruna kadar dolduk!
Hâinleri besledik, saçlarýmýzý yolduk!
Utancýmýzdan artýk, yolda yürünmez oldu...
Kýrýlan cevizler mi? Billâhi kýrký geçti!
Yurdumdaki gâvurlar, hatýrda Türk’ ü geçti!
Memleketi soyanlar, çoktan Newyork’ u geçti!
Döktükleri pislikler, tövbe kürünmez oldu.
Kalmýþsa atamýzdan, az yiðitlik kapalým!
Býrak ne diyen desin, biz hamâset yapalým.
Hâlýk-ý zülcelâle ihlâs ile tapalým!
Bildiðim daha baþka bir yol görünmez oldu...
Antalya-2009
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.