Gittin diye

hüznü avuçlar kamer yüzünde
gün teninde koparýlmýþ akþamlar

donakalmýþ gözlerinde
sayfa sayfa açýlýrken ömür
yüzünü döndüðün aynada
kaybolur okyanuslar

ne gece bilir gündüzü
ne de gündüz geceyi
sobelerken birbirlerini

gök ateþten karanfil düþürür topraðýn ellerine



sude nur haylazca
Sosyal Medyada Paylaşın: