Duymak varmýþ bu sözleri “Sýðýntý” lakýrdýlarýný..
Çocuklarýnýn mý bu bakan gözler? Ya bu sözler kimin? Bu kadar mýymýþ deðerin?
Ne ondasýn ne bunda Ait deðilsin iþte anlasana Diyen her söze kulaklarýný týkarsýn Ama duyarsýn yine de..
Kapýlar ardýndan konuþulanlar yaralar seni Saygý ve sevgi isteyiþin boþuna Belki hatalarýn sonucudur bu Diðerini daha çok sevdin Kayýrdýn ötekini belki…. Kabul et yanlýþlarýný…
Ama olmuyor iþte deðil mi? Yüzleþmek aðrýna gidiyor..
Deðer verdiðin sana cevap bile vermezken Hatýrýný bile sormazken… Ýçini yakýyor, sinsi düþünceler..
Evlatlar, torunlar var… Ama neredeler þimdi.. Nerede o önceden yüzüme gülenler
Gülen yüzümü görenler Hiç derdi yok gibi sanar, giderler..
Sahte yüzlere bu isyaným Beni anlamayan ellere bu gözyaþlarým Beni insan deðil de kaynana gibi gören gelinim! Benim yanýmdasýn her daim diyen Þimdi de ateþ püsküren..
Her þey para olan bu dünyada Aklýmý korudum ben Yaradan aþkýyla! Kimseye yük deðilim ki daha Muhtaç olmak ta istemem ayrýca..
Sizlerde yaþlanacaksýnýz Çocuklar büyüyünce, Bir bir uçunca yanýnýzdan..
Kalýnca bir baþýnýza Anlarsýnýz belki bir gün Ben gibi düþünürse benliðiniz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Hamdiye Hatipoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.