SAAT: BİLMEM KAÇ?

Saat 12:24.
Ne arayan var, ne soran.
Bu saatte kim arar diye sormayýn.
Çünkü ben kendime,
Neden diye soruyorum.

Bir sessizlik var dünyamda.
Rüzgarý soðuk soðuk esip,
Yüreðimi titreten bir sessizlik
Oysa gürül gürül yanýyor sobam.
Çayýmýn suyu kaynayýp, taþýyor demliðimden.
Ve demimi almadan, buhar olup uçuyorum ben.

Aðlamaya hasret bir göz olup,
Kuruyorum kulaklarýmýn öksüzlüðünde.
Sana kurþun adýmlarýyla koþarken,
Sensizlik daha da geliyor üstüme.
Ve sonunda kesiliyor yollarým.
Sýkýþýp kalýyorum bilinmezliðin mahzeninde.

Saat 12:48.
Sormayýn bu ne hýz.
Bana dakika saydýran ne bir bekleyiþ.
Ne de al yanaklý bir kýz.

Adýný koyamýyorum bir türlü,
Sessizce mýrýldandýðým, hüzünlü þarkýlarýn.
Seni andýrmýyor çünkü hiç bir naðme.
Günlerden cumartesi.
Televizyonda bir þarký
Ve söylüyor Funda;
"Benzemez kimse sana."

Saat 01:16
Zamanýmý, gittiðin günde unuttum.
Aklým yalnýzlýðýmýn merakýnda
Muammalarýn ayazýnda kuruyorum.
Kalbim kerpeten aðzýnda.

Neden diye soruyorum kendime.
Baþka sorular doðuruyor cevapsýzlýðýn.
Kül rengi gölgeler sarýyor etrafýmý.

Bir sevgiliye mektup mudur bu dizeler,
Yalnýzlýðýn merakýmý.

Sosyal Medyada Paylaşın: