KUŞLUK

Ey Hüsn-ü kelam
Kaç zaman oldu
Ellerim çekiþtirmedi eteklerinden.

Üç vakit önce,
Ýkindi namazýnda,
Birkaç kadýn,
Birkaç adam,
Ýpe sapa gelmeyecek birkaç þiir,
Sordu seni kalemimden.

Küstü bana dedim!
Ki artýk pazarlarda mürekkepte satmýyorlardý zaten.
Taradým biraz saçlarýndan gecenin.
Küf tutmuþ ola ki kokuyor dipleri.

Ey Hüsn-ü kelam,
senin adýn "adam" olsa,
Benim adým "kýz" kalsa.


Peki kuþluk vakti bozar mý doðurganlýgýmý
anamýnkini bozdugu gibi?

Daha önce anlatmýþtý bir kadýn,
Kuþluk imiþ bozan gecenin kýzlýðýný,
Bende yatsýnýn kýzýyým.
Anam Meryem; beni kör kuytu karanlýkta doðurdu.
Ýþte o günden beri yatsý gebedir kuþluk adamýndan.

"Meryem’in Kýzý"

Sosyal Medyada Paylaşın: