Gözümden ne damlasa dize olup düþüyor þiirin içine
Aklým hep ayný sözcükleri yokluyor
Yolu yola ekliyor üç bilinmeyenli hayatsal denklemler
Ardýnda býraktýklarýnla çarpýlýyor kilometreler
Sen ne kadar yol kat etmiþsen,
O kadar özlüyorsun...
Aþkýn sýradanlýðýna baþ ucumda aðlarken sen
Begonviller soluyordu dallarýnda hüznünden
O zamanlar cevabýný bilmiyordum
Kancasý aklýma takýlmýþ sorularýn...
El versen devam edebilir miyim
Bu kuzeyden esen rüzgarlara karþý durmaya?
Ya yük bindirirsen kanatlarýma?
Ya uçamazsam eskisi gibi özgürlüðün damarlarýna?
Öðrendim ki, takýntýlar zarar veriyor,
Aþkýn tüyden yaratýlma kanatlarýna...
Ve iþte;
Aþk gibi bende topluyorum elimi eteðimi,
Anahtarý denizin dibinde nefes alan bu odadan.
Biliyorum ki,
Suçladýðým kader kadar ben de alacaklýyým
Sevginin canýna kýyan kýskançlýk celladýndan...
Elif SEZGÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.