SANDIM Kİ

Ellerin…

Ellerin ki hep bana dokunacak sandým.

Hep benim ateþimi ölçecek.

Bir benim ellerimle kenetlenecek.

Sandým ki hep benim belimi saracak

Ve bir tek benim saçlarýmla dolaþacak ellerin.

Sandým ki en son öyle baktýðýn ben olacaðým

Gözlerin gerçeði baðýrýyor sandým.

Ýzlediðim bir filmi anlattýðýmda o adamsýn,

Oradaki, o kadýn için her þeyi yapansýn sandým.

Gözlerin…

Gözlerin ki hayatýn boyunca hep bana bakacak

Kalabalýklarda bir tek beni arayacak

Gözlerin gözlerimle buluþtuðunda

Gamzelerin bir bana gülecek sandým.

Gamzelerin…

Gamzelerin ki dudaklarýnla birleþtiði yerde

Picasso’nun eserleri utanacak

Fakat bunu bir ben bileceðim sandým.

Oysa þimdi;

Ne ellerin, ne gözlerin var artýk.

Bir adým daha atsan cehennemde yanacakmýþçasýna kaçtýn.

Ki ben gitmezsin sandým.

Gideceksen de ardýna bakmazsýn,

Gitmenin de bir adabý olmalý, bilirsin sandým.

Hoþ, çok hoþ,

Gitme ihtimalinin olmasýnda bile

Özleme dayanamayýp dönersin sandým.

Kim bilir þimdi kimlere sandýracaksýn seni.

Sadece sen diyorum çünkü ben hep,

Hep, sende sandýracaðým kendimi.

BAÞAK KURU

Sosyal Medyada Paylaşın: