yapraklarýna çiy düþmüþ,
çiçeklerle bezeli bir bahçede gezinirken,
hayal ederdim seni, onlarla konuþan,
ve güllere aþkýný anlatan bahçývan gibi...
acaba mutlu muydun, gülümser miydin,?
yoksa asýk yüzlü mü? Nasýl biriydin,
uzaktan izlediðimden, fark edemezdim…
bir sesinin yankýsý, bir de kokun gelirdi,
uyanmama yakýn, tan vakitlerinde,
sesini, içli bir türküye, kokunu fesleðene,
benzetirdim...
sonra yanýma geldiðini hayal eder,
küçük bir kýz çocuðu, olurdum aniden,
en masum ve en yalýn haliyle,
sevgiyi sen öðret isterdim,
gözlerindeki hüznü gördükçe içlenirdim…
bakýþlarýnda kendimi bulmak,
senli düþlerde kaybolmak,
hep seninle olmaktý tek isteðim,
ve hep böyle bir resmi hayal ederdim,
seninle süslediðim hayaller cennetindeyken...
ne tasa kalýrdý yüreðimde,
ne de üstesinden gelemeyeceðim bir derdim,
sevgi dolu bir dünya kurardým ikimize,
ve seni hep fesleðen kokulum diye severdim içten içe,
utanýr söyleyemezdim, seni deliler gibi sevdiðimi,
parantez içi kalýrdý tüm kelimelerim…
keþke tüm hissettiklerimi söyleyebilseydim,
biliyorum artýk çok geç, faydasý yok dövünmenin,
Söylediklerim ve söyleyemediklerim,
altý çizilmemiþ satýrlar içinde kaybolurken,
ben, gene bir baþýna ve gene özleminin esiriyim,
ve seni sevmek müzmin bir hastalýkmýþ,
hayalin beni terk ettiðinde anladým…
Hatice AK/15.02.2011
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.