Yumdu gözlerini ak çarþaflara bir akþamüzeri, Bir özge yandý bu akþam konaðýn feneri, Yas içinde yarýda kalmýþ hüzünlü satýrlar, Bilmem ki bu garip þairi ölünce kim hatýrlar.
Þu kýrýk masada yazmýþ olmalý en güzel þiirlerini, Bu ak çarþaflarda sayýklamýþ olmalý gündüzlerini, Ýþte sevdiði kravatý, ýsmarlama ayakkabýsý, Hala yanýyor, akþamdan kalan kor dolu sobasý.
Nihayet çýktý vakur bir seda konaktan, Üç-beþ kiþiden ziyadeydi tabutun tutan, Ne ilk giden bu yolun ve ne de sonuncusu, Bu ölen þair idi meçhulün garip yolcusu…
Kaykýlý – Haziran 1982
Yüksel Erentürk YILMAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Erentürk YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.