Yazmayı Çok Özledim...

Bugün ayrýlýðýn birinci yýlý…
Kelimeler havada uçuþtu,
Boþluða yazdým þiirlerimi.
Yetmedi kabus oldu çöktü gecelerime mýsralar.
Ama bir türlü gitmedi elim kaleme,
Sanki mim çekilmiþti yüreðime
Lal olmuþtu elim.
Yazmadým
Bazý gecelerde yazamadým.

Bugün ayrýlýðýn birinci yýlý…
Yorgundum,
Üstelik birazda kýrgýn
Bazý geceler sabahlara kadar aðladým.
Güneþ doðmak bilmedi
Ben gene aðladým.
Haykýrdým öfkemi karanlýk sokaklara,
Küfrettim
Haddim olmadan isyan ettim.
Ama bir türlü gitmedi elim kaleme,
Yazmadým
Bazý gecelerde yazamadým.

Bugün ayrýlýðýn birinci yýlý,
Kavuþmanýn ilk günü…
Ey benim kadim dostlarým
Kalemim, þiir defterim
Geldim, geldim iþte buradayým.
Öfkemi taþýyamadý karanlýk sokaklar
Ve kimse sizin dinlediðiniz gibi
Soluksuzca dinlemedi beni.
Geldim, geldim iþte buradayým.

Bugün ayrýlýðýn birinci yýlý,
Kavuþmanýn ilk günü…
Ey benim kadim dostlarým.
Ben yine buradayým.
Yine yorgun
Yine saçým sakalým birbirine karýþmýþ.
Ben yine ayný ben
Ben yine gecelere vurgun
Ben yine gece yolcusu…
Ýþte elimde kalemim
Önümde þiir defterim
Üstelik ayný yerde kül tablam…
Geldim, geldim iþte buradayým
Ve yazmayý çok özledim.

Bugün ayrýlýðýn birinci yýlý
Kavuþmanýn ilk günü…
Ve ben yine buradayým.



Taha Yasin YÜZBAÞIOÐLU




Gençde olsa yorulur bazen yürekler...Bazen de kime küseceðini,kime kýzacaðýný bilemez.
Ýþte öyle bir dönemdi.Küstürmüþlerdi benide kaðýda kaleme.
Kalbimden kalemime inen bütün baðlantýlarý kopartýp atmýþtým...
Sonrasý mý? Sonrasýný Sait Faik ABASIYANIK’ýn þu sözleri çok güzel açýklýyor sanýrým...

’Söz vermiþtim kendi kendime: Yazý bile yazmayacaktým. Yazý yazmak da bir hýrstan baþka ne idi? Burada namuslu insanlar arasýnda sakin ölümü bekleyecektim. Hýrs, hiddet neme gerekti? Yapamadým. Koþtum tütüncüye, kalem kâðýt aldým. Oturdum. Adanýn tenha yollarýnda gezerken caným sýkýlýrsa küçük deðnekler yontmak için cebimde taþýdýðým çakýmý çýkardým. Kalemi yonttum. Yonttuktan sonra tuttum öptüm. Yazmasam deli olacaktým.’
Sait Faik Abasýyanýk
Sosyal Medyada Paylaşın: