Ve Yine Mağlup Düşüyor Şehir...
Yorgun þehrin yanlýzlýðý hazmediþini seyrediyorum,
Gecenin bugusu vuran camlarýmdan...
Bir bir sönüyor bütün ýþýklar.
Büyük ve telaþlý adýmlarla çekiliyor insanlar kabuklarýna.
Karanlýk ilmek ilmek iþliyor kaldýrýmlara.
Bir tek kýyý ya demirlenmiþ gemiler kalýyor yanýnda,
Bir tek onlar sarýyor þehrin ellerini.
Bu gece üþüyor þehir.
Eli ayaðý çekiliyor,
Ýnceden inceye þarkýlar söyleyen rüzgar
Tir tir titretiyor bütün sokaklarý.
Herþeye raðmen suya gömüp geçmiþini
Doðan her güneþe çiçekler açan nilüfer misali,
Yeni güne hazýrlanýyor þehir.
Köþe baþlarýna sinmiþ hüzünleri temizliyor önce.
Ardýndan da umut içiyor sokak çeþmelerinden kana kana...
Lakin bir cesaret diyip de uzanamýyor çýkmaz sokaklarýna.
Bu gece daracýk bir sokaða dönüþüyor þehir
Sokak lambalarý mekanik çýðlýklar atýyor.
Kan kusuyor artýk ýrmaklar.
Ve karanlýðý kucaklýyor martýlar.
...
Ve yine maðlup düþüyor þehir.
Taha Yasin YÜZBAÞIOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
geceyolcusu0032 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.