Neden Kýrdýk Gönülleri?
Bitmeyecek yol mu sandýn, iki kapýlý bu haný?
Dün göklerde uçuyordun, bugün elinde bir asa...
Kendine mülk mü belledin, fâni olan bu cihaný?
Sanki vaz mý geçilirdi, þu âlem yalan olmasa...
Bitiyor mu þöyle bir bak, bu hayattan umulanlar?
Burnumuzdan gelmiyor mu, anamýzdan emilenler?
Gidip geri dönüyor mu, kara yere gömülenler?
Hep anlatmak istiyorum, üzerine basa, basa...
Öyle ise neden kýrdýk, onca güzel gönülleri?
Kokular nerden gelecek, soldurduk gonca gülleri?
Hep taþlayýp kovaladýk, þakýyan þen bülbülleri!
Artýk sen ne yaparsan yap, bence hepsi fasa, fisa...
Bir veli gelmiþ dünyaya, hoþ görüye sultan olmuþ...
Gel! Diyerek kucak açmýþ, dostluk haberleri salmýþ,
Sen neyine güvenirsin, söyle senin neyin kalmýþ?
Ne Ýsa’ya yaranýrsýn, ne de tanýr seni Musa...
Kibirden kim ne kazanmýþ, az tevazu kap Yunus’tan!
Ondan ne hoþ sesler gelir, gönlü yerde bir gülistan...
Erenlere az kulak ver, onlarýn her hâli destan!
Ýnsan olan bulur yolu, indir gönlü, etme tasa...
Mütevâzý olur isen, dünyan hiç bitmez yol olur...
Görünmesen de ortada, her yerde izin bol olur.
Durmaz gönül kýrar isen, iki cihanýn çöl olur,
Nasýl güzelleþir âlem, gurur, kibir hiç kalmasa...
Antalya-2010/5
TDK:
mütevazý: alçak gönüllü, gösteriþsiz...
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.