Eline diken battý küçük kýzýn,
Tüm gemileri alabora etti deniz
Gözlerinde...
Yüreðinden kopan hiçbir dalga
Gýrtlaðýndan öteye gidemedi...
Konuþmasý yasaktý
Küçük kýzýn...
Ýsyan hep
Uzaðýndaydý...
Sýktý diþini, yumdu gözlerini...
"Geçer" dedi, "sen dayan"...
"Uzun bir hayat var önünde"...
Gelmeseydi eðer on üçünde görücü,
Uzun bir hayat vardý önünde...
Cevap hakký yoktu
Küçük kýzýn,
Anasýný da on üçünde
Gelin etmiþlerdi...
O evlenmeliydi,
Doðurmalýydý,
Görevini yapmalýydý,
Hayatý boyunca susmalýydý...
Sessizce aðlayarak evlendi
Küçük kýz...
Sessizce doðurdu,
Sessizce büyüdü çocuklarýyla...
Sessizce yaþadý,
Sessizce öldü...
Anadolu gibiydi
Küçük kýz...
Anadolu gibi sessiz,
Anadolu gibi içtendi...
Anadolu gibi hep toprak kokardý
Elleri...
Aslýnda
Hiç küçük olmadý küçük kýz...
Ve asla
Büyüyemedi...
Asla yaþayamadý küçük kýz
Ve asla ölmedi...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.