Böyle mi konulacaktý o son nokta,
Okunmamýþ cümlelere.
Bitmediði söylenen sevdalarda,
Bu düzenbazlýk niye?
Bittiyse bitmiþtir, bitti de !
Unut, yaþanmýþlýklarý yok say,
Unuttum de !
Farzet rüya idi,
Uyandým, geçti de...
Farkýnda mýsýn ?
Hiç bir þey eskisi gibi deðil,
Saçak altý seviþmeler yalan,
Islandýðýmýz yaðmur, yüzümüzü okþayan kar,
Bak ! onlar da bulutta saklý.
Baþladýðý gibi biten var mý?
Yalan dý birlikte içtiðimiz çaylar,
Mutfakta piþirdiðim kahveler,
Yalan dý de.
Korkma ! çekinme !
Kýzarmasýn yüzün.
Kýrdýðýn fincan deðil,
Kalbimdi...
Her þey parça parça biter diyordum,
Kayayý parçalayan deðildir son çekiç darbesi.
Dön arkana, bir bak !
Sorum yok sana, cevabýn ürkütür.
Caným deme! hele, aþkým hiç.
Ne garip bir tecelli...
Hani aþkýmýz ölümsüz ve sonsuzdu.
Býrak seni, kendini,
Ayak seslerin bile yok...
Yokluðun acýtmýyor artýk,
Eskidi iliþkimiz,
Boyut deðiþtirdi zamanla,
Desem de, inanma,
Seni sensiz sevmek yeter bana.
Bilsen de bilmesen de.
Gidiyorsan git !
Ama, unutmadan,
Eylül sarýsý günleri bana býrak.
Anladým ki,
Bizden arta kalanlar,
Bir kahve içimlik zamanlarýn hatýrýnadýr...
Aydýn
Ist. 08 Þubat 20ll
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.