GİTME KAL...
Z/amansýz bir günde yorulunca yürek,
Bir bir yitirildiðinde umutlar,
Ve umudun bittiði yerde baþlayýnca çaresizlikler,
Olanca aðýrlýðýyla çöreklendiðinde üstüne yaþanmýþlýklar,
Tüm beden buz keser ya hani...
Ýçin için bir sýzý, hatta öfke kaplar ya yüreðini,
Ýsyan edersin o güne dek tutunduklarýna.
Ýþte öyle bir an/da,
Haziran sýcaklýðýnda,
Geldin, tarümar dünyama...
Tüm gücün ve inancýnla;
Kalk, doðrul, tutun hayata dedi o sesin.
Yenik düþme hayata,
Yaþadýðýn kalleþliklere inat,
Hadi gülümse yaþama/ya.
At gölgeleri, olmasýn karanlýklar,
Görmeyi bilirsen yýldýzlar da ýþýk saçar,
Aydýnlatýr geceyi.
Uzan ve dokun sadece...
Serap deðil gördüðün,
Bak ben gerçeðim...
Hoþ geldin !
Hoþluk getirdin sevgili.
Acý verse de sevmek,
Gözlerim unutmuþken gülmeyi,
Yüreðim sevmeyi,
Ruh verdin, can kattýn, bu ýssýz bedene.
Can/da can/an dedikleri bu olsa gerek...
Sen!
Sen, sakýn benzeme baþkalarýna,
Þurada, aha tam þuramda, sol yanýmda...
Yetmez!
Her bir hücremde ol.!
Hoþ geldin sevgi!
Hoþ geldin sevgili!
Ve sen benzeme onlara...
Gitme!
Kal hep benle, bende
Kal benim þehrimde...
Kal yüreðimde emi...?!
Aydýn
Ist.02 Temmuz 2010
Þiirime ses olan Sn.Üzümbuðusu Hanýmefendiye teþekkürlerimi sunuyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.