Kalmamış…

Gel ey gönül vazgeç sen bu emelden,
Bu yerde sevdâlý yürek kalmamýþ…
Zaman sevdâlarý yýkmýþ temelden,
Gönül mabedinde direk kalmamýþ…

Füsunkar bakmayý bilen yok artýk,
Ruhlara akmayý bilen yok artýk.
Âþýðý yakmayý bilen yok artýk,
Leylâ’ya Aslý’ya çýrak kalmamýþ…

Sahtelik sonunda aþka da sinmiþ,
Yeminli sevdâlar bir güne inmiþ.
Nice aþk rüzgarý esmeden dinmiþ,
Hülyâlý hislerde sürek kalmamýþ…

Ömürler gündelik hazza adanmýþ,
Sevgi fidanlarý dipten budanmýþ.
Nefisler zahmetsiz zevke dadanmýþ,
Hasretle yanmaya gerek kalmamýþ…

Sanki bir tünelde sevdâ tireni,
Ne duyaný vardýr, ne de göreni.
Olmuyor sevip de yâre ereni,
Vuslat diyarýnda durak kalmamýþ…

Kaydýrmýþlar aþký nete, kanala,
Esir düþmüþ düþler kuru sanala.
Muhabbet atýný sürüp dörtnala,
Yâr bulmak gibi bir erek kalmamýþ…

Bostancý der nedir hayâtin özü,
Ýnsaný piþiren sevdânýn közü.
Uzatmak anlamsýz velhasýl sözü,
Ruhlarda heyecan merak kalmamýþ…

Veli BOSTANCI

Sosyal Medyada Paylaşın:

VeliBOSTANCI Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

Kardeşim... Karadeniz Gibisin… Memleket Dediğin… Şelâle… Türkçe… Taksim… Arkadaş... Kahramanlar… Ne Zaman… Yandı Gönül…