ALABORA

ALABORA

Enginlerde yol alýyordu
Dalgalarý köpürte, köpürte
Bir hoþ eda fýþkýrýyordu
Oturuyorken güvertesinde

Kendinden öylesine emindi
Hiç kimse yýkamaz sanýyordu
Vakurdu, ufku da çok derindi
Ardýna kimse kavuþamýyordu

Dalgalar yaprak, yaprak
Dökülüyordu küpeþtesine
Hiç de diyecek yoktu keyfine
Ummana açýlmýþtý özgürcesine

Ama bir gün rotasýz kalmýþtý
Hemen sardý etrafýný korsanlarý
Fýrtýnalar saðanaklar baþlamýþtý
Çatýrdýyordu koskoca bordalarý

Hiç önlem almamýþtý rýhtýmýnda
Sarsýlýyordu dalgalar arasýnda
Bir akþamüzeri alabora oldu
Kaybolup gidiyordu ay ýþýðýnda

Þimdi ne o gemiden bir eser var
Nede o gemiden tek bir nefer var
Bir can yeleði bakýnýyor etrafýna
Çýkmayan canda yine bir umut var.

Mustafa CEYHUN
Sosyal Medyada Paylaşın: