akþam vakitleri, ufka her kýzýl düþtüðünde,
hüzün kapardý gözbebeklerim, dinlerken kendimi,
bir daha doðmayacakmýþ güneþ, gün boyu yanýmdasýnda,
seni benden gün batýmlarýnýn kýzýlý alýyormuþ gibi…!
karmaþýk...!
oysa ne gün içinde, ne gecemde yoktun,
ve yoksuldum ben, iþte öyle bir hava var bu gün,
biraz gri, nemli ve yaðýþlý, týpký gözlerim gibi…!
bir baþýna...!
gene bir baþýnayýz yüreðim anlayacaðýn, tabiat denen sayfada
bir ben, bir de bendeki öteki ben, iki ayrý yaþam gibiyiz,
hani minicik çukurlarda birikmiþ yaðmur sularýna taþ atýlmýþda,
ben bir yana, öteki ben baþka bir yana savrulmuþ, daðýlmýþýz gibi...!
dalga-dalga... yana, yana... yan yana...…!
ne kar vardý ne fýrtýna, alabildiðinde dingindi hava …
yaðmurda yoktu biraz öncesine kadar aslýnda,
aniden anlaþýlmaz bir biçimde her yan buz kesti
usuma düþünce hayalin, üþüdü yüreðim, üþüdü daðlar,
adý sensizlik üþüdü...!
tepeler üþüdü, denizler bile üþüdü gibi …!
ne kadar direndimse de nafile,
bazen aklým aðýr basýyor, bazen duygularým,
þeytan azapta gerek derler ya, iþte o biçim,
hani kandýrdýðý anlarý tartýya vursak,
hiç de azýmsanacak deðil gibi …!
aklým ne denli realist ise sevmeye karþý,
yüreðim o denli duygusal,
al sana istemediðin kadar sevgi,
uyarýna gelirse... der... gibi...!
aklým ve duygularým birbiriyle çeliþik…!
Hatice Ak
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.