Cemal,Hasan,Ahmet çoktan öldüler, En ateþli aþklar bile bak gömüldüler, Oysa bir zaman tutkulu gönüldüler, Emoþ’la yeni aþký buna epey güldüler.
Yangýn yeri oldu yaþamak birden, Kolaymý baþlamak hemde yeniden, Umut dolu bir yarýný beklerken, Gülmüþ müdür Emoþ ’kek’lerken?
Yazdýðým her þeyde hüzün olacak, Anýlar hep bende saklý kalacak, Nasýl olsa yaþam da son bulacak, Ah!acýdýr yanýnda kalmayacak.
Sosyal Medyada Paylaşın:
dosmehmet Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.