Aþkýn perdesinde en hazin sahnesi
Bu bizimki
Kule köz arasýnda
Kâfiri dine döndüren
Sonra kelime’i þehadet getirten
Ben senin hakkýný nasýl öderim?
Paramparça ettin aþkýna emanet ettiðim yeri
Senli masalýmý anlatmamý ister misin?
Okyanus da yüzen mavi gözlü bir kaptan
Kalbi yavaþ yavaþ su aldý içmeðe eðildimde
Dudaklarýma dokunmak istedi
Bende nimet bildim öptüm anlýma koydum kalbini
Seviyorum! Gözlerimin ilk gördüðü adamý!
Mavi gözlere satarým tüm adamlarý
Ýnsan haini sayýlmaz ki bu mavihastalýðý
Dokunmayýn þimdi bana kalbim namlýnýn aðzýnda
Yavaþ be ruhum fýrdönersin eteklerinle saçlarým uçuþur
Ben umurumda deðilim
Soyuyorum yüreðimi daha derin iþlesin diye
Yeni bir acý için belki
Ne fark eder ki sonuçta sevgi
Baþkasý girmesin diye attýrýyor kabýmý belki
Bismillah deyip giderim neresiyse
Ömründe yaþamaya geldim
Kalbinden geçenleri diline deðdir dedim ona
Gönlüme girmene lafým mý olur?
Bundan güzel müjdemi var?
Adýný sen koysam
Ne derdin?
Kendime hayretler serpiþtiriyorum
Rüyada bir kýz gördüm adý Leyla!
Al beni koy kalbine diyor geç olmadan
Bin yýl sürecek kadar meftun bu
Ne kadar kolaymýþ meðer diyorum ben
Sevgiye þükrettim bin kere aþký doðurdu yeniden
Yüreðimin sesi güm güm atýyor kulaðýmda
Seni duyamýyorum
Biraz da sen anlat, diyor
Evli olmasakda
Topuðundan saçýna sevdim bu adamý
Yasadýþý bir aþk deðildi
Ne de affedilmesini umduðum bir günah
Ýnanýrsýn seviyorsan Allahýný!
Devam et, diyorsun
Yutkunduðum her nefestesin
Çýkar bu yüreðimi oksijensiz býrakan aþktan
Öyle seviyor ki kalbimin suyunu çýkarýyor
Seni seviyorum derken tersine akýyordu nehir
Neþe taþýyor içimden ki içinde beni görebilesin
Seni seviyorum ama nasýl?
Her mihnet kabulüm býrakýrým aklýmýda yüreðimle
Bu adam! Deðil herkes gibi sýradan
Ýnsaný mest eden bir ihtiþamý var
Sevgide, aþkta dipsiz bir deniz
Belki de, anlaþýlmadýðý bu yüzdendi
Nasýl bir inançtý bendeki
Bütün aþklarýn emri sanki vazgeçilmezdi
Akide þekeri gibi tuttum aðýzýmda
Kokusu genzimi yaktý
Bakire kalbim el pençe divan durdu
Nereme deðdinde böyle yücesin bende
Demiþtin ya...
Þefkat hükümleri giydirdim aþkýn sen tarafýna
Soyunma girsen bile kara toprak altýna
Saçýnýn tek teline kafa tutarým evrene
Kanunsuzlaþýrým diz bükerim seni aðlatamaz kimse
Suç olsa da, sen ne dersen de!
Sesinden daha güzel þey mi var?
Özel imtiyazým biriciðim
Leyla’sýn, bu yanan kaptandýr sana
Olmasa olmazým mecbur etmesin Allah sensiz olmayý
Neler söylüyorum! Afedersin
O Leyla! Bu, kaptaný böyle inceltir
Aþkýn adil olmasý lâzým
Ne ölçülü bir terazi
Sevginin ibadeti farz oldu Leyla!
Kazaya býrakmam asla!
Lütfen þimdi
Koy hadi baþýný koynuma tek tek sayayým saç tellerini
Seyretti gözlerimi
Parmaklarý yol aldý saçlarýmda
Þakaklarýmý aldý avucuna anlýmdan öptü
Kalp teline parmak uçlarýnla bastý
Uzun bir sefere gitti...
En güvendiðim sendemi!
Sabah ezaný uyandýrdý Ýstanbulu
Dýþarda þehir diyor ki
Ey en cahil kiþisi evrenin
Bu, ilâhî bir kanundur!
Nefes almak istedim adýn bir yumru oturdu gýrtlaðýma yutamadým
Yalnýzlýðý uyuttum üstüne sessizliði örttüm
Kara kaygan yýllarýn bilmem kaçýncý yýlý
Perdeyi kapamadým yumdum gözlerimi
Diþlerimle dudaklarýmý kemirip ben olmaktan vazgeçtim
Sokak lambalarýnýn ölgün ýþýklarý karanlýk avluya vurduðunda
Hatýrlarým, “Arkana bakma Leyla! Yanýndayým!” deyiþini
“Acýmadý ki..." diyebilseydim keþke gittiðinde
Kabuk tutmadý izler, uykuda bile canýmý acýttý!
Yaslarým içime damladý, organlarýmý erittiðini hissettim
Sen beni aðýrtan ilk iz
Unutamayacaðým son insan, son isimsin Baba!
Damaðým bir yudum suya muhtaç
Canlý canlý gömülecek kýz çocuklarýnýn tedirginliði içimde
Karanlýðýn kara korkusu sürdü kapýnýn sürgüsünü
Ýstemem artýk demesinler bana bu evin kýzý!
Tüm sevaplarýmý
Babasýz çocuklara daðýtsýnlar
Ýyi dileklerimin hepsi
Onlarýn olsun
Alsýnlar içimde güzellikten, masumluktan, inançtan yana ne varsa
Tanrým çok cesurca oldu
Neye göre ölçeðin diye sorma bana
Yaþam ölçüleriyle açýklanamaz
Ben seyircisiyim oynadýðým dramýn
KAYIP YALDIZ