İHANET

ÝHANET

Bir susuþ,
Bir sonun baþlangýcý
Bir filmin can yakan sahneleri
Bir yangýn oldu içimde ihanetin.
Susmak gibisi yok
Engin, asil ve erdemli…
Binlerce yarým cümlelerin var.
Hatta bomboþ kelimelerin
Uzaktan sýcak, dokununca üþütüyor.
Sanma ki ben boþa dil dökerim
Sen deðilim.
Bahsettiðin gibi deðil, aksine
Ýlginç bir iklimmiþ hislerin.
Deðiþiyor.
Sanma ki bende senin gibiyim
Sen bilmezsin,
Bazý duygular dört mevsim kalýyor
Nereden baþladýk? Bilemiyorum.
Kaç can yaktýk baþlarken?
Kaç yemin ve sözden döndük?
Kaç kelimeyi sarf ettik,
Kaç yalvarýþa kurban gittik?
Bilemiyorum.
Ne zaman sona vardýk?
Ne kadar baþýndaydýk
Hangi arada derede
Sonun baþýna vardýk?
Göremiyorum.
Baþa sarýp izlemek gibisi yok
‘’ Ne yapmalý þimdi?’’ gibi
Üzücü ve kararsýz
Düþünmek gibisi yok.
Depremler geçirmek
Ve diðer tüm doðal afetlere inat
Hýrsla karþý gelmek gibisi yok.
Yangýn oldu diyorum ihanetin.
Sanma ki yýkar beni sözlerin
Ezilir, eðerim baþýmý sanma
Affetmek erdemlik deðil artýk,
Aðlamaklý o çocuk bile yok içimde
Sanma ki sayfalara damlattým yine
Yanýlýrsýn, ben çok yanýldým sende.
Bir susuþ, bir yanýþ diyorum ihanetin.
Sen nereden bileceksin
Ben sana hiç ‘ hiç seni sevmedim’ demedim.
Þimdi söylesinler, sende dinle
Duydun mu yahu
‘ ÝHANET’ i kaleme almýþ bir de…

BAÞAK KURU
Sosyal Medyada Paylaşın: