KÖY ÇOCUĞU
Ben garip bir köy çocuðu…
Çocukluðu tarlalarda, yakan güneþin sýcaklýðý altýnda geçmiþ,
Tozlu yollarda, tertemiz berrak bir hayat yaþamýþ,
Ekmeði çorak topraktan kazanan Ahmetlerden, Mehmetlerden, Hasanlardan biriyim sadece.
Ne kadar köy çocuðu da olsam,
Aklýmda ve hayalimde düþleyerek yeþerttiðim,
Anlatýmlardan düþlediðim, þehir hayatýný özlüyorum,
Kendimi aþmak iyi bir hayat yaþamak için düþlediðim büyük þehir…
Koca bir deniz, sokaklarý insan seli,
Hayatlarý yalan, düþleri sahte, bakýþlarý korkak ve ürkek,
Ne bilirdim ki, yabancý içinde yabancý olacaðýmý,
Kendi topraðýmda el olacaðýmý.
Ayaðýmdaki tozlu çarýklara bakýp yüz çevrileceðini,
Özümü anlatan Türkçemle alay geçileceðini,
Göðsümü gererek köy çocuðuyum dediðimde, sus denileceðini,
Düþlediðim büyük þehirde beðenmedi beni.
Hayalimdeki büyük þehir yok gerçeðinde,
Gözlerin ayaklarda, çirkinliðe bürünmüþ kýyafetlerde olduðu,
Özünü, sözünü unutmuþ, kendini insan zanneden,
Masal diyarýndan farksýz þehirde deðil, köyüme dönmek isterim.
ZÜLKÜF KILIÞÇI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.