Bir İnsan/ Yürek Sahibi
Soðuk bir coðrafyanýn fakir sofrasýnda unuttu yüreðini/Aldatýlmýþ düþlerini arýyordu gözleri.
Esmer hayallerin gölgesinde uyurken tüyü bitmemiþ çocukluðu
Zamanýn kipine sýðýnýyordu ürkek iyi niyetleri
Gölgesi düþüyordu batan güneþin çýplak topuklarýna
Islak bir gülüþle dayanýyordu göðsündeki aslana…
Ki...Konuþtukça güvercin gagalý gün saçlý dilekleri
Özgürlüðü susturulmuþ halklarýn dilinden öykünür gibi
Ya da topraða gömer gibi doðumu
Lokmaya susar gibi tokluðu!
Eskimeyen bir hüznün parmaklarý kýnalanýyordu yetinin eþiðinde
Yeniden bir namlu dayanýyordu düþlerin þakaklarýna
Yenilenen/ sus rengi bir akþama meftun gözlerle
Ölümü sever gibi
Ya da koþar gibi ekmek kýrýntýsýna
Öylesi mahzun/sefil dünya da
Yüzleþirdi belengaz sabahlarda öz varlýðýyla
Bir önemi var mýydý sahi yaþamda?
Kirpiklerine firari kömür damlalar kuþatadursun
Paslanýyordu tebessümler yarýna…
Çiçek iþlemeli kundaðýn bulaþan k/ana havar kattýkça nabzýnýn ahengi
Bir zulme baþkaldýrmak kadar insandý
Sus kadar zul bir kalabalýk içinde
Tan vaktini giyinen suretlerin derinliðinde
Çocuk ciðeri alazlanýrken çýðlýklarla/kýzýl kýyamet
Yaðmalanan bir ülke sözcüklerle
Zincirleniyor daðlarýmýn karýna…
Saatler yokluða tik tak
Dilinde ezbere dizilmiþ yanýlgýlar
Gözlerine baðlanmýþ bir zifiri yazma isyan
Adressiz bir yalnýzlýða öfke sýzlýyor hiçliði
Midede kalabalýk düþüncelerin kývranýþý geceyi týrnakladýkça
Ve toprak kokusu genzini yaktýkça hýçkýrýklara bölünüyor çaresizliði
Biliyordu ki her yeni günle çakallarla nöbette gözleri düþüncelerin.
Dilinde farklý dönse de tümceler o bir insandý/yürek sahibi…
//Ne vakit kývrýldýysa ayrýk otu topraða
o vakit bitti kardeþlik
otun ve topraðýn baðrýnda/
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.