Ve
Kim Merhem Olacak ?
Ben seni yârim diye bin özlemle anarken,
Diyorsun ki güzelim, beni artýk arama…
Istýrapla-hicranla damla damla kanarken,
Ya kim merhem olacak açtýðýn þu yarama…
Bin bir müjdeyle esen hülyâlý yelim sendin,
Yüreðimde çaðlayan, muhabbet selim sendin.
Sanki gözüm-kulaðým, ayaðým-elim sendin,
Beyaz bir tül sanmýþtým seni baht-ý karama…
Senden ayrý yaþamam inan imkansýz gibi,
Çünkü bedenim cansýz, damarým kansýz gibi.
Sensiz gönül bahçesi hasat-harmansýz gibi,
Bana pek aðýr gelir hasret denen cereme…
Seni elin yanýnda görmeye dayanamam,
Zerre ümit olmadan hasretine yanamam.
Bir daha dilim dönmez, mâziyi de anamam,
Benden baþka kimseye asla gönül vereme…
Ýstemem benden baþka kimse bakmasýn sana,
Sevdâ yüklü arzular sel sel akmasýn sana.
Görenler asla türkü, þarký yakmasýn sana,
Gözüne sürme çekme saçlarýný tarama…
Hiç deðilse arada gül yüzünü göreyim,
Bakýp bakýp kendimce sahte düþler kurayým.
Boyun büküp hâlini hatýrýný sorayým,
Yollarýn kapansýn da uzaklara varama…
Veli BOSTANCI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.