Seslerimiz Buz Kesti…
Omuzlarým yere eðildi…
Ne bu tarafa, ne öbür tarafa,
farkýndasýzlýk bu bedensel eðime…
Dizlerim titriyor,
diz çöküyorum…
Yumruklarýmý sýkýp sýkýp yere vuruyorum…
Çukurlar açýlýyor ýslak toprakta…
Sað avucumun dýþý kanýyor… Caným yanýyor…
Ýç acýlarým bundan beter…
Daha ne kadar dövüneceðim topraða?
Gözlerimden yaþ akamýyor, çenelerimi sýkmýþ, diþlerim gýcýrdýyor…
Seni özletiyor bu dövünmeler…
Özledikçe özlüyor yüreðim…
Darlýk bu içimdeki…
Boþ bakýþlarda bu gözlerim, sonsuzluk dikiliyor bakýþlarýma…
Sonsuz kere sonsuz…
Bu gözler bakýþlarýmla daima seni özler oldu…
Daima sen oldu…
Daima senli bakýþlarým…
Bu hasret içime çöktükçe çöküyor...
Her þey yalan,
her þey yalana takýlýyor…
Bakýþlar yalan bakýyor, ben yalandan yalana yaþýyorum…
Saçlarým parmak aralarýma takýlýyor,
yolunuyorum hayýflanarak…
Bir bakýþ bu koskoca dünyaya, koskoca dünyadan kaybolan…
Seni özlüyorum,
özleyerek bakýnýyorum,
denizin maviyeþiline,
kýzýltan þafaðýna,
batan güneþin alacasýna…
Ben neden özlemlerdeyim?
Sen hoyratýn bakýþlarýnýn içindeyken…
Ýzlerini sürüyorum,
ýþýk huzmelerinden…
Yalan bu sevgi kelepçesi…
Ellerim boþ, sonsuzluk gözlerimde…
Ben bir yalnýzlýðýn sarhoþluðunda derbeder,
Tek cümle hayatýmý baðlayan,
daima seninle… Özlemlerdeyim…
Bu benim hayatým oldu, seninkini bilmem…
Yazýk olan hayatýmý sana baðlamýþým…
Dokunuþlarým taþ duvar, fýsýltýlarýmýz bile duyulmuyor,
seslerimiz buz kesti…
Kokun kar tanelerinde…
Bakýþlarýn donuk mezar taþý sanki gözlerimde…
Mustafa Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.