Sakýn karþýma çýkma
Gözlerindeki nefreti
Sözlerindeki zehri
Akýtma!
Kýrýldým, gücendim sana
Neydi derdin, anlamadým
Amacýn neydi, soramadým…
Yýllar geçmiþ
Sen hep ayný
nefrettesin!
Sanýyorsun
Herkes; bilgisiz
Hastalýklý!
Sevindim yalnýz,
Neye mi?
Yazýlarýmý okuyor olmana
Beðenmemiþ olsan da
Özgürdür kalemim
Kendim gibi yazar giderim…
Yazýk ama
Çok yazýk
Devrilen yýllara,
Senle geçirdiðim
O günlere…
Çocukluðumda yaptýðýn hareketlerine..
Eleþtirirdin ya hep
Dalga geçerdin özümle
Narsist olduðundan
Bilmezdim neden acýttýðýný..
Sen kimsin!
Bir kendine dön bak
Ben kimim de!
Ben mi kimim?
Ben bir, hiçim
Sadece sevmenin kýymetini bilen,
Kimseyi kýrmak istemeyen..
Yine okuyorsun
Görüyorsun ne yazdýðýmý
Bendeki yerini..
Yinede dediðim gibi,
Sana iyilik dilerim, herkese dilediðim gibi..
Var mýsýn, yok musun belli deðil
Bir acayiplik var sende sezinlediðim.
Can yakmak, huzursuz etmek için
Aðýzdan laf alan, kendi vermeyen
Kendini san/ma/lardan sýyýramayan
Hep kötüyü gören
Sen hiç deðiþmessin...
Eleþtirilmeye gelemezsin bilirim
Ama sen hep eleþtirirsin…
Meðer hiç sevmemiþsin…
Hayatýmda gerçekten yok yerin.
2011-Bursa-
( Biten yýllar/ ayrý diyarlar)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.