batýk liman bir sehir
ýþýða uykulu gözleri mýsralarýn
gemileri batmýþ bir sahilden
mendiller sallayan
yaz saatý uygulamasý vardý sizde
bizde tifi boran
yollarý hiç kesiþmeyen
iki doðru gibi
hep yanlýþ akan ýrmaklar
zaman su gibi avucumdan kayan
bir cetvel ki hep kafama yedim
ellerim övünürken
sen ne güzel sevgiliydin
oysa okula hiç geç gelmedim
hatta kýzýp üç tane üniversite bitirdim
hep bir yolda araba bekliyorum hala
uluslar arasý bir tezgah
paçalarýmdan akýyor cehaletim
iki yakam bir sen etmiyor
þimdi içimden ýraklaþýrken ismim
sen ne güzel gidiyorken öyle
yayýlýyor çevreye limanlar
tan yerinden
betimsiz giziyle
gezintisiz duraðan yolcular
zincirli ayaklarým
hep bir “hiç” geliyor aklýma
hiçlikte mayam dokunuyor
hiç kimse gibi
bir hiç gibi sessizligim
bilenler susar
bilebileceklerse saðýr
seni ilkbaharda unuttum
hala sonbaharda duraðan
seni yazýn cehennem sýcaðý kuruttu,
beni kýþýn kara soðuðu bile unuttu,
simdi istediðin kadar baðýr da baðýr
çünkü her kes ayný köprüden geçmemiþtir
çaresi yoktur hüznün
kendini ilaç sanýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
bahçemizin halinden Edip Cansever Hayat dersi bozkurt şeb-i aruz böğürtlen kürt kızı Deniz evlat yaSemin