karanlık gülleri

Ben giderken en çok seni
Götürmüþüm yanýmda
Yeni öðrendim
Kimi sevdiðin önemliymiþ hayatta
O sana ismini söylermiþ ahrette
Uzun yolu göze alamayan kalabalýkta
Bir yanlýzlýk kaldý isimsiz yanlýzlýkta

Anlatsam kimse anlamýyor artýk
Nefesin yetmedi diye maziye gömmek zor
Nefesini yutuyorum hala
Orucu olmayana ugramaz bayram
Kendimi kaybediyorum ara sýra
Uzak ara birilerine yazýyorum hep
Denizde baþka balýklarda varmýþ göremedim
Bir umutki simdi unutulmuþ
Kangren olmuþ, beynimdeki tÜmörmüþ
Seninle miladýmý sýfýra çektim
Sen hep gidiyorsunya bende grip oluyorum habire
Burnum koku almýyor
Kusuyorum hafiften
Bende hafiften bir hayat var
Artýk çekip vur

bu gece þeytanlar gelsin sen uyurken ,
peynirimin ekmeðini döktüm heryere.
herþey hazýr yani,
gözüm kapalý nöbette bekliyorum.
bana umut veren detaylarýn
ayný zamanda umudumu kýrmasý ne garip
mevsim bitti
yaðmur yüzümüze degmeyecek artýk
uzaklar yakýn yakýnlar ýrak olacak
söz bitti
ne güz kaldý ne bahar
yýldýzlar göz kýrpmayacak artýk
aþk cezada tamam oldu
biz beyazlara büründük
gölgesiz kaldýk
oysa bir elektrik kesintisiyle baþlayan her þeyin
karanlýða gömülmesi ne garip
mum ýþýðýnda yanan bedenleriz
o zamandan belliydi
karanlýk gülleriyiz
aydýnlýða izinsiz
gecede mühürlüyüz

Sosyal Medyada Paylaşın: