Gül düþerken topraða bahçývan nefesinden. Oyalý bir mendilde bakýþlarýn kan olur. Þair ismini duyar ilk kez senin sesinden. Kelâm sükûta durur, heceler nihan olur…
Sabahlar hüzün kokar otaðýnda bülbülün. Sessizlik nefes nefes susarken diken olur. Bahçývan makasýndan kaný damlar bir gülün, Ne aþýk feryat eder ne de bir gören olur…
Tan yerine gül kaný damlarken maveradan, Bülbüller zikre baþlar can veren güller için. Hüzne mirasçý kýlmýþ gönlümüzü, Yaradan. Her sabah gam çekerim dertli bülbüller için…
Diyemedim; gözlerim gözlerinde mahpustur. Diyemedim; bir Yusuf kuyusudur bu kalbim. Ölürken gülümsemek yalnýz bana mahsustur. Hüznünle dolsa bile mütebessimdir kabrim…
Yusuf MESCÝOÐLU 02.09.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
bahçıvan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.