Sen hiç aðladýn mý baba? Ben senin hiç aðladýðýný görmedim. Sadece durgun halini, mahzun duruþunu bilirim. Seni gözü yaþlý görmeyince, Senden uzaktayken inan hiç üzülmedim. Sen hiç aðladýn mý baba? Ben senin yalnýzca çektiðin oflarý bilirim. En son kimi yolcu ettin yüreðinden, Þüphem yok, Þüphem yok beni sevdiðinden... Sen hiç aðladýn mý baba? Ben seni annem aðlarken onu teselli ettiðini, Sonra yumruklarýný sýktýðýný, çaresizlikten O yüreðimi yakan bakýþlarýný, Benden kaçýrýp, ardýný dönüp gittiðini bilirim. Sen hiç aðladýn mý baba? Ben baþka babalarýnýn aðladýðýný gördüðümde, Senin taþ yürekli olduðunu, Hatta beni sevmediðini düþünürdüm. Gittiðim senden uzak yerlerde Ben seni, hep seni düþünürdüm. Aðlamadýðýný þimdi daha iyi anlýyorum. Aslýnda senin hep aðladýðýný, Benden sakladýðýn gözyaþlarýný hep içine akýttýðýný, En son veda ettiðim yerde Yüreðinden gözyaþýnla yolcu ettiðin yerde Baba, ben hep seni arýyorum…
Ereðli, 24 Kasým 2006
Yüksel Erentürk YILMAZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Erentürk YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.