Yoksulun Ölümü
Dar gününde elinden, tutmayacaksa devlet
Neye yarar bilmem o, sözde sosyal adalet?
Bir de sahip çýkmazsa, bel baðladýðýn evlât
_____Alma Rabbim ellerden, verdiðin o sýhhati
_____Silme n’olur kalplerden, yazdýðýn nasihati...
Kulak veren olmadý, yoksulun âvâzýna!
Ýki damla yaþ aktý, gözlerinden aðzýna.
Yutkundu, çýkmadý söz, dolandý boðazýna,
_____Rabbim çekme kullardan, lâzým olan þefkati
_____Yazdýysan sil ne olur, böylesine firkati...
Yoktu, yoksuldu, nâçar, ele güne muhtaçtý
Adam düþünce çaptan, karý da ele kaçtý.
Oðlu var, kýzý vardý, onlar da gülüp geçti!
_____Alma Rabbim bellerden, taþýyacak takati
_____Eksik etme insandan, aranan sadakati...
Adam, olan aklýný sonunda yitirmiþti!
Onu öyle, sahipsiz koyanlar bitirmiþti.
Kader, yýkýk bir köprü altýnda yatýrmýþtý,
_____Rabbim çekme dillerden sevgiyi, muhabbeti
_____Aratma hiç ne olur, sýmsýcak sahabeti...
Bir gün köprüde yattý, bir gün çýkmaz sokakta
Dondu yorgun bedeni, kaldýðý soðuk parkta!
’Yoksulun biri’ dendi, þimdi cesedi morgta.
_____Alma Hakk gönüllerden, þeref ve haysiyeti
_____Çok görme bir yoksula, umduðu vasiyeti...
Antalya - 2009/01
sözlük:
sahabet: sahip çýkma, sahip olma, koruma
haysiyet: deðer, saygýnlýk, itibar
vasiyet: bir kimsenin ölümünden sonra yapýlmasýný istediði þey...
Halil Þakir Taþçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.