Fakirliðime ve de garibanlýðýma ilk defa hayýflanýyorum þimdi.
Ýlk defa hayatýmý reddediyor ve de utanýyorum belki.
Belki diyorum çünkü bir de küçükken utanmýþsam utanmýþýmdýr.
Yalan olmasýn þimdi.
Kollarý bir karýþ küçük gelen, baþkasýnýn verdiði bir ceketle okula gitmek utandýrmýþtýr belki.
Bir de utanmýþsam yaþýtlarým top oynarken simit satmaktan utanmýþýmdýr.
Ha bir de çok zengin ve de bir o kadar da güzel bir kýza aþýk olup, karþýsýna yýrtýk bir ayakkabýyla çýkmanýn utanmýþlýðýný yaþamýþýmdýr.
Yaþamýþýmdýr ben de iþte. Eðer yaþamak denebilirse buna.
Yarýn kesicem önünü, tutup kolundan anlatýcam her þeyinin heyecanýný yaþamýþýmdýr.
Çok sevmiþimdir, bir zengin bebesi gelmiþ kýzýn aklýna girmiþtir. Elimde parktan topladýðým çiçeklerle kalakalmýþýmdýr. Yaþadýysam iþte bunun utancýný yaþamýþýmdýr.
Fakirlik bir yandan, aðzým güzel laf yapmaz bir yandan, bunlarýn yanýna bir de çirkinliðimin eklenmesinden utanmýþýmdýr…
Vay be! Ne kadar utanmýþým. Vallahi þimdi hepsini sayarým da anasýnýn nikahýný bulmaktan kaçýnmýþýmdýr…
……………………………………….
Bunlara raðmen hala gülmekte ve de yaþamaktaydým.
Ne vardý bana ümit vericek Peri Kýzý? Kahrolmaktayým.
Hem vallahi hem billahi güzelliðinle efsunlanmaktayým.
Yüzünün masumluðuna dalmýþ, hokus pokuslanmaktayým.
Oynama benimle, zaten oyuncaðý olmuþum hayatýn utanmaktayým.
Amma velakin her daim aklýmda ve de bana toz pembe hayaller kurdurmaktasýn.
Peri kýzýndan da baþka bir þeysin sen, gönül yurdumda kanatlanmýþ uçmaktasýn.
Nereye baksam orada, sanki içimden bir parça, elim ya da ayaðým olmaktasýn.
Bir caným var doðduðum günden beridir bedene fazla, çýkacaksa da elinden çýksýn.
Böyle konuþup durmaktayým, lakin sanma ki vicdan yapmaktayým.
Sanma ki bir saniyemi bile seni düþünmeden harcamaktayým.
Gelirsen ki gün gelirde bu taraflara beklerim. Bazý viranelerde, bazý da sokaklarda kalmaktayým.
Zengin muhitlerde bilmezler, lakin her çöplükte sorarsan tanýnmaktayým.
Belki çamurlu bir yolda dolaþmakta ya da bir parkta sýzmaktayým.
Belki uzaktan bir okul bahçesinde oynayan çocuklara bakaraktan aðlamaktayým.
Kim bilir belki de bir dal sigaraya bir zenginin mezarýný kazmaktayým.
Ama sorarsan ki seni bana, ilk gün ki gibi hatýrlamaktayým.
Hala tutunuyorsam hayata, güzel gözlerinin hatýrýna tutunmaktayým.
Her geçen gün biraz daha kaybolmakta, yok olmaktayým.
Bir kerecik gelsen, görsen beni. Tanýr mýsýn ki?
Dilenci sanaraktan, çocuðunun rýzkýndan kesip üç beþ verir misin ki?
Evlenseydik bizim oðlumuz olacaktý. Adý da Ýlbey konacaktý. Kavlimizdi.
Hani nerede ki o günler?
Nerede ki þimdi yüzüme dokunduðun o pamuktan da pamuk eller?
Þimdi senin gibi peri kýzlarý yüzümü görünce iðrenirler.
Yüzüme karþý demezler belki ama adým gibi eminim içlerinden deli derler.
Varsýn desinler. Ne þu kadarcýk gücenmekte ne de þu kadarcýk kýzmaktayým.
Þu kadarcýk düþündün mü kendini diye sorarsan bana, düþünmedim, düþünmemekteyim.
Ne araba, ne ev, ne de param olsun istedim. Senden baþka bir kýzý bile istemedim, istememekteyim.
Bir seni istedim ben. Bir de Allah verirseydi oðlumuzla kýzýmýzý.
Yani en baþta Sibel’i, sonra Ýlbey’i ya da Peri’yi…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.