Can gelmeden gitmenin hüznü pestillenir
Bir ömürde bahar kadar kýsacýk þenlenmede.
Minik bir serçenin billur gerdaný eðleþir
Ve mutluluðum derinleþerek künyeleþir,
Aþkýn en panik dehþetinde.
Tembelliðin tatlýlýðýyla fikirler ayýrýr bizi,
Gönül tahtýnda hayaller birleþtirir her þeyimizi.
Söz uçmaklandýrýr nazende gönlünü
Gökten bir damla yaþ düþse gözlerde binleþir.
Rahatlatýcý bir özdeþlik sanki fosfor döngünü
Hoþluðunda bin eda nazlanarak þimþirlenir.
Hayranca susulur bazen aksayan konuþmaktan
Süzülür o zaman yuvalarýndan
Menekþe gibi tazelenen yüreðiyle baharý yaþatan
Yaþlandýkça uslanan ve yaþlanmayan hatýralar…
Hatýralarýn mahrem duygularýnda kýrmýzý lambalar
Dinmeyecek sýzýlarla tanýðý aþký sadalar.
Hasret aþka sonsuzluk kadehi sunar.
Derinde bir yerde sevginin vaat ettiði her þey
Özleyiþin hiç dinmeyen meltemlerini fýsýldar.
Menekþe yapraðýna düþen her bir çiy damlasý
Gönlümün kaygýlarýna fýrtýna katar.
Aþkýn eriyiði dolunay yüklü zamanlar
Duygularýmda her dem kuluçkaya yatar.
Tüllenen ümitlerle gönlüm yarý saydam,
Bedenle ruhumu mahzunca ayýþýðýnda yýkar.
Hasretle güzelliðin kaynaþtýðý devranda
Ýstiflenen aþk zamanlar kadar
Ve gönül kýyýlarýmýn kumsalý ferahlar.
Sait Edip Akdað 17.01.11