ayna, güneþin doðduðu saatlerde, yemyeþil kýrlarýn arasýndaki dar patikadan denize doðru yürümeye baþladý.
/bir rüzgâr eser aniden, bu nedir/ mesela rüzgar görünmez ama hissedilir, sevgi de böyle bir þeydir kendi gagasýný öpen yavru kuþa, bir kýr çiçeðinin gülümsemesidir yani yaþamak, görmekten önce, hissedebilmektir.
/peki ben miyim yani, bu kýr çiçeði/ sensin evrendeki her þey gibi, ama önce sevmek þartýyla kendini sonra bir merak uyanýr ki içinde, tanýmak istersin kimi sevdiðini ve yaþamak, tanýyarak görebilmektir, sendeki seni.
* * *
ayna, güneþin tam tepede olduðu saatlerde, kalabalýk caddeleri ve ýssýz sokaklarý tek baþýna dolaþmaya baþladý.
/ben de okuyacak mýyým bu kitaplardan/ hatta hemen baþla ilk kitaba ilk sayfasýndan, satýr bile atlamadan unutma ki bin ýþýk doðar, cehalete düþen bir kezzap damlasýndan iþte aydýnlýk olmaktýr yaþamak, kurtularak karanlýktan.
/ya kimler giyer, vitrinlerdeki elbiseleri/ okuduðun ilk sayfadan baþlar, vitrin elbisesinin sarmasý benliðini dolar böylece bilemediðin her renk ve tat ile, beyninin labirentleri çýplaklýðýna örtmektir yaþamak, bütün öðrendiklerini.
* * *
ayna, güneþin battýðý saatlerde ulaþtýðý denizin kýyýsýnda durdu ve baþýný çevirip geriye doðru baktý, þaþýrdý.
/bir boþluk var geride, geçerken görmedim nedir bu/ sen görmedin deðil hissetmedin, o söylediðin yok olmak korkusu çünkü var olanlarý öðrenerek seçmiþtin, yürüdüðün bu doðru yolu anlýyor musun, kendini tanýmanýn ne demek olduðunu.
/deniz ne kadar aydýnlýk, güneþin battýðý saatlerde/ güneþten bile öte, onu aydýnlatan ýþýk senin yüreðin ve beyninde þimdi ayaklarýný suya sokmuþ bir çocuk ol ve bana bir þeyler söyle sonra al aynayý eline, bak yüzüne, seyret beni, gülümse. . .
Cevat Çeþtepe Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.