viyola uygun bir elle yerleþirdi kutusunun içine. kulaklarýmýz kapanýr duyduðumuz her sese perdeler daha sýký çekilmiþ olsaydý derdik þimþeklerin çaktýðý, gökyüzünün gürlediði geceye.
. . .
Veysel’in eline gözlerimi tutuþtururdum. derlenmemiþ ezgilerin aðýtlarý gibi istenilen türküye her telden vurma zamaný baþlardý
sazý yakýþan bir el indirirdi asýldýðý duvardan biz topraða düþen her tohuma görmez yanýmýzdan yan gözümüzün saðýr tutkusuyla bakardýk. ve belki o zaman ancak kendi dünyamýzda yaþardýk.
Cevat Çeþtepe
Eski tarihli bir þiir
Sosyal Medyada Paylaşın:
uzungemici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.