Gözlerin Ýstanbul kadar kutsaldý, Ve ben Fatih kadar maðrurdum sana... Tarihler ne milattan önceydi, ne sonraydý milattan, Ýnce bir tül gibi karanlýða düþen neydi ufuktan. Yalnýzlýðýn adý kaldý çehremde, dallarým býçaklandý Ýnce bir hazin düþtü gövdeme lisaným saçaklandý Þimdi taþlara resmedilen bir gülüþün kaldý geriye Ve kitaplara düþen dipnot “ölüþün” kaldý geriye. Hangi melek kýyar ki Sevdasýna acý nüksetmiþ iki yeþil buðuya, Kan bulaþmýþ yazýk! Ak beyaz bir kuðuya. Sen sus konuþma ben biliyorum, Dallara yeþil giydirmiþ gözlerindi. Ve bir sigara dumanýnda kaybolan Rüzgara ram olmuþ gözlerindi. Özlemin Ýstanbul kadar yakýcý Ve ben Fatih kadar tutuþmuþtum.
Gözlerin Taç Mahal kadar eþsizdi, Ve ben þah Cihan kadar yangýndým sana... Gözlerin ki ince bir dokunuþtur ruhuma Kaymasýydý gökten yýldýzýn ve düþmesiydi avucuma. Benimse sahte bir güldür cesedim, Kokusundan ayrýlýk tüten. Çocuklar can taþýr minik sýrtýnda ince narin, Benimse kabrimde, karýncalardýr bana küsen. Uzak bir zemheridir bakman göðe bensiz, Uzanamam biliyorsun, kollarým kýrýk ve çaresiz. Özlemin Taç Mahal kadar eþsizdi, Ve ben Þah Cihan kadar aþýðým.
Gözlerin Nuh’un gemisi kadar kutsaldý Ve ben tufan kadar çaresizdim sana. Rivayet o ki ilk düþen senmiþsin gökten, Ýlk dokunan senmiþsin güneþin sýrtýna, ellerinle Kahreden bir gurbetmiþ oysa uzaklar, Ve sinsi bir sutrede ellerine kýna sürmüþ tuzaklar. Ben bakamadým gözlerinin ta içine Ve dokunamadým kýna kokan ellerine. Þimdi þaha kalkan iki adým yalnýzlýktýr, Topraðý yarýp çýkan her þey tanýksýzdýr. Bir dert ki iþte ekmek kadar masum, zakkum kadar asi Ne olur yalvarýrým silme gözlerimdeki sisi Özlemin Nuh’un gemisi kadar kutsaldý. Ve ben tufan kadar yorgundum.
Gözlerin Belkýs’ýn tahtý kadar kutsaldý Ve ben Süleyman kadar aþýktým sana. Bir ten düþüp sýyrýlýnca keyfiyetinden aþina, Ve ýslanýnca yanaðýmda ruhum. Bir kuþ cývýltýsý karýþýr sensiz aðýtýma, Bir sebepsiz lale açar,intihara gebe Hep çýldýrmýþ bir zemheriye tutulur düþüncem Sebebi sen deðil misin söylesene? Þimdi; Ellerinle bir gökyüzü sun ne olur, Semasýnda gözlerin kamerim olsun, Kov yalnýzlýðý çehrenden gülüm kov... Sulamasýn topraðýmý gözlerin. Al kabul et sana doðurdum tüm sevgilerimi. Bir, bir çarmýhta astým nefretlerimi. Bilirsin ki; Özlemin Belkýs’ýn tahtý kadar kutsaldý, Ve ben Süleyman kadar yangýndým.
Engin Badem Sosyal Medyada Paylaşın:
ebadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.