Ne aþk acýsý çekiyorum,
Ne vicdan muhasebesi.
Bildiðim bir tek þey var,
Artýk yorgunum.
Dünya dönerken kayboldu umudum,
Ne kokladýðým bir gül,
Ne sevgilinin busesi,
Hayat bana ateþten bir har.
Artýk yorgunum.
Diyarlar beni cezbetmiyor, ne Acem, ne Urum.
Titreyen hüzünlü kalbim var.
Artýk yok!
Dudak kýmýldarken yürekten sevgilinin sesi.
Bana ne lazým bir mekan, bir diyar,
Artýk yorgunum.
Sözünün bana geçmediði ruhum,
Ne onu, ne beni dinleyen nefsim var.
Bende, bensizlik artýk çok,
Kulaklarýmda unuttuðumu sandýðýmýn sesi.
Solumaya doyamadýðým nefesi,
Her neyse,
Artýk yorgunum.
.......................
Ben melanet hýrkasýný,
Kendim giydim genime.
Arý namus þiþesini,
Taþa çaldým kime ne?
Aaaah Haydar, haydar,
Taþa çaldým kime ne?
..........................
Ýþte bu türküyü dinliyorum,
Gecenin bu saatinde yazarken satýrlar.
Kendi beynimde kendimin diktiði,
Bana ait duygularýmýn fildiþi kulesi.
Artýk zaman tamam,
Vakit bende ihtiyar,
Artýk yorgunum
Ve uyuyorum.
Jale Keskin
15.01.2011