akdeniz duruldu rüzgarýn tenime vurduðu yerde
öfkem körleþti çat kapý
susmak geliyor içimden sana konuþtukça
çalýyorum zaman dan
kaçýyorum an be an
elveda demiyor hüznün sandalý
dalgasýz seriyor çarþafýný masmavi gök
utanýyor gözleri bahardan kalan
aðlama can, ýslatma kirpiðini
iz býrakýr kaným akmadýkça
vaz geçermi kalbim canan çýkmadýkça
sana yarattým bu þehri
bana yasakladým
gurbet adým
uzak yolum
bohçasý boþ laflarýn
varlýðým, saçýndan düþen bir tel
onuda ömrümün kalanýna sakladým..
AÞKA ECEL FIRSATI
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.