şair

kaldýðý yerden devam eder þair
sus kaldýðý bir kaç dakikanýn ardýndan
tütün sarar þiir yazan parmaklarýyla
göz yaþý damlar avuçlarýna
nikotin sinmiþ býyýklarýndan saklanýr dili
sonunu bulamaz mýsralarýnda,
defteri dürüp kaldýrýnca anlar ;
okunduðu kadar bitmiþtir hayat,
önü sýra giden zamandýr uðraþý
güneþe bile aldýrmaz
vakitsiz kapanýr gönül perdesi..

titreyen kalbi hala yalnýz
oysa, nice aþkýn rýhtýmýydý uzun bedeni
yumuþak bakýþlarýnýn altýnda gizli
sayýsýz uykusuz gece...
þikayet etmezdi halinden
buz gibi gülerdi sinirlendiði an
benim için o,
güneþin gölgesiydi,
sýcak yüzünde donardý maðrur bakýþlarým
tek þiirde, buz daðlarý eritirdi..


aþký sordum ;
yüreðinde ki tepeleri aþtým biçýrpýda
konuþmadý, sessizliðinde ;
kendi acýlarýmýn mukafat olduðunu anladým..
þair, yazmayacakmýsýn bir þiir daha,
takvimden düþtü gün,
hazýr bak gece,
yýldýzlarýndan mahrum gök
bulutlar beþik
bir sevda acýsý daha uyut mýsralarýnda
yazdýkça, yaþamak olsun umudun,
umudun hep yeþersin yarýnlarýnda

AÞKA ECEL FIRSATI

karan


Sosyal Medyada Paylaşın: