uykusuz kalýr sabah, acýma bürünür güneþ alýp giderim bana kalaný sessizliðe hükmeder susuz denizim ucu bucaðý hep bahar hangi yöne dönsem zifir yaðmur tütmez penceremin soðuk yanýna kanarým bir gülüþün ardýndaki hüzne her tecelliden çekerim ahý varsýn olsun sonu varmý kederimin sefadan yana mahkum ettim bu ömrü bir daha kanmamaya ..
caným ne yandý bilemezsin ki sen kendine aðlýyordun ayazken gece tutunmadýn kanadýmda beyaza býraktým karanlýðýn anlamýnda seni çýkýp gidiyorum gözlerinden bataklýðýma atýyorum kör adýmlarý tanýmadým say aþký korkak de gitsin kalbime yeniden yazabilmek için seni her cümlede heceliyorum...
AÞKA ECEL FIRSATI
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
karann Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.