Yarýna hükmüm geçmez, heybemde azýðým yok
Ecel pusuda bekler ve benim acelem var.
Karanlýðýn çið sesi kalkansýz karþýlanmaz
Çýrpýnýr tutunacak dalý olmayan kuþlar
Benim de acelem var! ...
Yýrtýk bir paraþütle gökten atlamak olmaz
Toprak kucak açsa da düþmeden donar kanýn.
Mum eriyip bitiyor, zaman deli bir rüzgâr
Son nefes ki takvimde hasatý ölü bir yaz
Ve benim acelem var! ...
Bir bineðim olsun ki rüzgârdan hýzlý uçsun
Yeri göðe baðlasýn som tevhid urganýyla.
Üstüme kar yaðarken içimden tepsin bahar
Dost gönlümü ýsýtsýn yýldýzlý yorganýyla
Benim ki acelem var! ...
Aynayý ayna yapan ýþýk ile gören göz
Tara kâküllerini çökmeden karanlýklar.
Kuþ kafesten uçanda dövünmek neye yarar
Bir kez orman yanmasýn neye yarar kül ve köz
Bundan ki acelem var! ...
Þeytaný karýþtýrma, hep saðlam pusat kuþan
“Biraz daha! ” diyenin avýný uyku taþlar.
Yörük atlar aksamaz besmele göynüðünde
Son dergâhta yavaþlar
Ve benim acelem var! ...
Yarýn için tapum yok, Hakk’tan gayri kapým yok!
Hamurum mayalandý ve benim acelem var! ...
Her þiirde ruhumu ateþlere veririm
Bir yandan balým akar, bir yandan torçum akar
Yüzü ak gitmek için bu günden acelem var! ...
Bahattin Karakoç
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.