KÖY ŞİİRİ DUYSAM

Her kelimesinde yüreðimi koyduðum,
Satýrlara ilmek ilmek iþlediðim þiirlerim,
Ama ne zaman köy þiiri duysam,
Boynum bükülür, yüreðim ezilir,
Nasýr tutmuþ ellerim,
Çatlamýþ ayaklarým,
Toprakla harmanlanmýþ yüreðim,
Ne zaman köy þiiri duysam kendimden geçerim.

Süslü laflar söyleyemez dilim,
Yalanla hiç tanýþmamýþ yüreðim,
Ýnsan sevgisiyle çarpan kalbim,
Dilan;
Ben saf Anadolu çocuðu,
Kan çanaðýna dönmüþ gözlerimle,
Hayatýn zorluklarýna göðüs gererim,
Ama ne zaman köy þiiri duysam,
Þairim þair olmasýna,
Yazdýklarýmdan utanýrým.

Nereye baksam o eski yok hayat sayfasýnda,
Bereketin haiz olduðu,
Mutluluðun kat kat arttýðý o topraklarda,
Gözlerinde hayatýn tadýna vardýðým,
Onunla aðlayýp onunla güldüðüm,
Bazen satýr aralarýnda hasretiyle tükenip bittiðim,
O gülen gözler yok bu topraklarda,
Utanýrým titrer kalemim yazdýðým mýsralarda,
Titrer yüreðim her ismi geçtiðinde,
Tükenirim ne zaman bir köy þiiri duysam,
Tükenir olduðum yerde toprak olmak isterim.

ZÜLKÜF KILIÞÇI

Sosyal Medyada Paylaşın: