SEN YOKKEN

Ne bir þey anlattým ne de dinledim
Sen yokken inledim inledim durdum

Sýrrýný çözerek vasfýna erdim
Sen yokken sevindim;
Ki sendin derdim
Vuslatým, hasretim, evim ve yurdum…

Vehim bir düþünceyi sardým büsbütün
Sen yokken alçaldý bende her üstün
Rengine al düþtü ak olan sütün…

Karardý karardý an be an sema
Sen yokken içimde kaldý her damla
Fýrtýna tesirine esirim anla…

Düþündüm inceden inceye öyle
Olamaz, geçemez bu zaman böyle
Sen yokken olur mu muradým söyle?

Tükendi sonunda tahammül incim
Kalmadý umudum gitti bilincim
Sen yokken kýrýldým nasýl incindim…

Sevmedim güzeli, latifi, hasý…
Serildi gönlüme kýymet halýsý
Sen yokken gitmedi gözümün pasý

Her þey acayipti, sahte, isyankâr
Ne vefalý vardý ne de fedakâr
Sen yokken büyüdü içimde efkâr





Sosyal Medyada Paylaşın: