ANNEYE MEKTUP

Anne! Hep, üzülme derdin ya bana.
Ýnan üzülmüyorum, aðlamýyorum da.
Ama bazen öyle doluyorum ki;
Bir fýrtýna koparmak istiyorum da
Aklýma yine sen geliyorsun…

Kimi zaman hangi bir hasrete
Göðüs gerip, katlanayým, bilemiyorum.
Sensizlik, sevgisizlik… Her yaným çile anne!
Daha neler var da söylemiyorum…

Bir kendime bakýyorum bir de etrafýma
Bu tezat kýskacýnda çýldýrmak istiyorum
Yine bana üzülme aðlama diyeceksin
Ben zaten aðlayamýyorum…

Kalbim taþ mýydý benim anne,
Merhamet yok muydu içimde?

Hangi dala tutunsam kýrýlýp dökülüyor.
Bahtýmýn kara bulutlarýndan süzülen
Bir damlacýk yaðmur coþuyor, köpürüyor…
Taþýyorum bendimden geçiyorum kendimden.

Ne yapayým anne bu zaman, bu insanlar;
Bu olanlar, yani yaþayýp da gördüðüm
Öyle karmaþýk, öyle kördüðüm…

Neyse anne…
Sana fakülteyi bitirip diploma aldýðýmý
Söylemiþ miydim?
Senden baþka kimin umurunda olacak ki;
Kime söyleyeyim?

Sen evlenip çoluk çocuða kavuþmamý bekle
Anne! Bir tutulurmuþ yiðit, nâmertle.
Sana gelin, bana eþ olsun diye
Sevdasýna boyun eðdiðim sahtekâr sevgiliye
Artýk katlanamýyorum, anla beni, anne…

Ve bir de þiir yazýyorum sana.
Öyle cana dokunur olmasa da
Ýdare et anne, bir de söyle
Bizim köylü çoban Hasan’a
Bir, iki beyit göndersin.
Burada teslim olmuþ anne
Herþey yalana.

Þimdi uzaklara bir yolculuk var;
Niçin, nasýl diye sorma.
Helal eyle hakkýný
Ve beni býrak kaderimle baþ baþa.
Döneceðim, bilmem kaç gün sonra
Bilmem kaç sene… Anne!

“Bir oðlum var” de soran olursa, ama
Bu sefer sen aðlama, üzme kendini, üzülme bana.
Emeðini heba etmemek,
Apak alnýna leke sürmemek güvencesiyle,
Yalandan ayrýlýyorum senden, gerçekten
Anne, gerçekten kavuþmak düþüncesiyle…




Sosyal Medyada Paylaşın: