BÝ
İHTİYARIN ŞİİRİ
Ben, bir ihtiyarým...
Ön saflarda yer bulmaya çalýþýrken
Hep geriye itilmiþ, aþaðýlanmýþ
Ve umut tespihi daðýlmýþ bir ihtiyar...
Hangi derdime yanayým ki;
Tesellisi avutsun, derbeder yüreðimi...
Kýzým; yine ojeli týrnaklarýný uzatýp,
Saçlarýný boyatmýþ...
Meðer ki annesi; gençliðinde yapamadýklarýný
Kýzýma uygulatmýþ...
Ancak kandil gecelerinde görebildiðim,
Annemden kalan beyaz tülbent,
Kim bilir hangi köþeye atýlmýþ?
Oðlumun, kavgasýz günü geçmez okulda...
Periþan vaziyette geldi akþamüzeri
Üstü-baþý daðýnýk, burnu kanamýþ,
Kan çanaðý olmuþ badem gözleri...
Þimdi sorsam; “oðlum, derdin ne”? Diye
Hýzla çarpacak kapýyý, karýþacak geceye...
Babamýn heybetli bakýþlarý gelir aklýma!
Karþýsýnda tir tir titrerdim
Ama bir yerde, babadan söz açýlsa;
Onu nasýl överdim...
Annem ve babam; çocuklarýný hep koruyorlardý
Ne kadar dövseler, bilirdik
O kadar seviyorlardý...
Oysa þimdi ne dövebiliyor
Ne de sevebiliyorum çocuklarýmý
Sadece; her namaz sonrasýnda
Toplamadan seccademi,
Semaya açýyorum; titreyen ellerimi
“Ben, bir ihtiyarým” Diye baþlýyorum
Elinde bastonu, sýrtýnda kamburu olan
Ve evinde söz hakký arayan bir ihtiyar
Diyerek aðlýyor, aðlýyorum...
Ne zormuþ baba olmak...
Üstelik yaþ kemale erince,
Üstelik yýllar arasý farký ulu orta görünce
Bir kez daha anlýyorum;
Ne zormuþ baba olmak...
Ben nerde yanlýþ yaptým Allah’ým!
Neydi hatam, kusurum, günahým?
Gözlerimin önünde bir bir ölüyor
Ölünce fatiha umduklarým;
Yani oðlum, kýzým ve onlarýn “ana” dedikleri karým
Bari siz, bir ihlas sözü verin
Elleri elime hiç deðmemiþ dostlarým
Fatiha olmasa da katlanýrým
Ne de olsa gün görmüþ, ölmeden ölüm görmüþ
Bir ihtiyarým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.