geçmiþi gördüm.
tanýmýyor bizi.
dünya çok uzakta artýk
alabildiðine ölümlü.
ondan sebeb huzursuz yeryüzü.
ormanýn göbeðinde,
açýklanmayan ne var.
her þey
bi o kadar
yaþadýðýyla, eksiksiz ve bütün olanýn
sonsuzluðunda.
kökleri görülen çýnarlar,
yaðmura alýþtýkça yaþlanýyorlar.
ya yaðmur.
onu hayata ne baðlýyor.
ve neden tanrým,
o yaþlanmýyor.
bir yanýlgý olabilir insan.
acýyla hayata baðlanýyor
ve umutla kendini ayakta tutuyor.
unuttukça sonsuzu ve alýþtýkça zamana
iþte o an yaþlanýyor.
ama olmuyor,
kökleri var insanýn.
geride býraktýklarý.
açýklanmayandan baþlýyor sonsuz.
uçsuz ve bucaksýz diyor, tanrý.
ellerini göster bana,
kimler var kývrýmlarýnda.
ve ne zaman unuttuðunu sorduðunda
alýþkanlýk olabilir yaþam
yoksa neden yaþlansýn ki insan...
...
..
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.