o günün sabahý
ayaklarýndan yýkandý ölüler.
ve o gece,
aðýz baðý kadar suskundu diller.
daðýnýklýðýyla oradaydý herkes.
dudaklarý kuru kadýnlar vardý.
ellerinde bakýr çanak,
dövmeleri sarkmýþtý çöle.
ayaklarýndan belliydi çoktandýr seviþmedikleri,
ölüler adýna baþladý aðýt
yaþlý olanlar suskunlaþtýkça
çocuklar bakirliðiyle aðladýlar.
ve olmamalýydý yokluk adýna isimler.
kendileri gibi kutsaldý çöl.
o gece her þey
ve herkes
bir baþkasý gibi davrandý.
kutsallýk adýna yüceltiler ölümü,
yaþanmadan geçen her günü
anlamak için öldüler dendi.
rüzgarýn götürdüðü bir duman tütsüsüydü.
avucuna düþtü zaman
ateþ gibi yanaklarý, her gece
kaba adamlarýn yataðýna
yüzler çizdi.
çöle ve geceye inat
aðardý saçlarý, çizgileri kalýnlaþtý.
hatýrladýðý sadece çölde kalan aðýttý…
...
..
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.