Uzadý kirpiklerin cehennemim
Ödünç küldüm Buddhanýn saçlarýnda
Kestim kýrýk bir aynada ey ellerim
Kan dediðin piçliði bir sol bileðin
Kör bir gecede aðlarken tanrý
Yaktým Alfabesini bir örümceðin
Yaslanmýþým gölgeme son ikindi
Yýkýlmýþ üstüme bir kadetral
Bir zangoç ölüsü kýrk mum
Ve alýnýndan daðlanmýþ mesih
Kan çizgili gülüþüyle öptüðün de meryem
Ýþte tam durduðum yer
Kýyýsý meridyen
Kýblesi kuzey
Homer Amca zaten yoktuk
Yalandýr yitirdiðimiz kendimizi
Hayindir ayrýlýk var diyen hayindir
Þubat hayindir yazýlmýþ ne varsa üstüne
Delirmenin en yoðun son noktasýnda
Bütün ithaflardan sildim ismimi
Ýmzasýz ölüm Vahileri gelince Gaibten
Sokak kedilerine yedirdim þiirlerimi...
CÇ_
ÞUBAT/ RÝTÜELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.